Het lijkt zo eenvoudig: een houten bak op poten met een plastic zeil erover. Voor Gu Sel en haar kinderen en kleinkinderen maakt de moestuintafel een groot verschil. “Het beschermt de gewassen tegen vernieling door dieren”, vertelt ze. “En voorkomt overstroming tijdens het regenseizoen.”
Gu Sel woont in het dorpje Set Oe in de staat Rakhine, samen met haar twee dochters: de één heeft acht jonge kinderen, de ander twee. De familie had grote moeite alle monden te voeden, net als vele anderen in Myanmar – één van de armste landen in Zuidoost-Azië. Er zijn veel spanningen in het land en natuurgeweld komt veel voor, zoals overstromingen en cyclonen. Boeren weten vaak niet goed hoe ze hun land succesvol kunnen bewerken.
“We hebben Gu Sel in 2020 de moestuintafel gegeven omdat ze graag wilde leren hoe ze groente het beste kan verbouwen”, vertelt ZOA-medewerker Paing Pyae Sone. “Ze doet het geweldig. Alle zaden die we haar hebben gegeven, heeft ze goed laten groeien. De technieken die we haar vorig jaar hebben geleerd, heeft ze allemaal toegepast.”
Onderwijs
ZOA deelt in de armste gebieden van Myanmar regelmatig zaai- en pootgoed uit. Ook leren ZOA-medewerkers boeren hoe ze hun land beter kunnen bewerken en kunnen samenwerken. Dit zorgt niet alleen voor een toename van de oogst, maar ook voor een betere toegang tot de markt en financiële diensten.
Gu Sel is erg dankbaar voor de moestuintafel en de training die ze van ZOA kreeg. Haar grote familie kan inmiddels goed van de oogst eten. Nu zou ze graag meststoffen en bodembedekkers ontvangen om de volgende stap te kunnen maken.
Met de verkoop van flespompoen plantjes hoopt ze wat extra inkomen te genereren, zodat ze onderwijs voor haar kleinkinderen kan betalen. “Ik zou graag willen dat mijn kleinkinderen leren lezen en schrijven”, zegt ze.