Op vrijdag 21 augustus begon voor de familie Op ‘t Hof een nieuw avontuur: wonen en werken in Uganda. Wat beweegt hen om deze stap te maken?
inzetten voor je medemens
De familie Op 't Hof zou eind juli al vertrekken, maar vanwege de coronacrisis kon dit niet doorgaan. Een maand later stapten Jaco en Bertine met hun drie kinderen – en met 15 koffers en 2 tassen – alsnog in het vliegtuig richting Kampala. Wat beweegt hen om deze stap te maken? En wat is de impact van deze beslissing op hun gezin?
Ongeveer 2,5 jaar geleden ben ik gestart bij ZOA in Apeldoorn. Door mijn reizen naar de programmalanden en de vele gesprekken met collega’s ben ik steeds enthousiaster geworden over het wonen en werken in één van deze landen. Vorig jaar heb ik een maand lang een collega in Uganda vervangen tijdens zijn verlof. Dat was voor mij een goede test. Na die tijd ben ik alleen maar enthousiaster geworden.
Het werk vanuit Apeldoorn voor de 16 verschillende landen was prachtig, maar het gaf soms wel het gevoel nog te veel op afstand van onze projecten te staan. En daarmee op afstand voor de mensen voor wie we het allemaal doen. Vanaf 1 augustus ben ik gestart met mijn werkzaamheden als Manager of Operations voor ZOA in Uganda. Hierbij ben ik verantwoordelijk voor Finance, HR, Logistics, IT en Security. Om een indruk te geven: er werken ruim 100 collega’s in Uganda verspreid over 3 veldkantoren en 1 landenkantoor.
De impact voor ons gezin door deze stap is groot. Als mijn vrouw deze stap niet 100% zag zitten, had ik die keuze ook niet gemaakt. Voor haar is de impact nog groter dan voor mij. Ik ga naar Uganda voor mijn werk, maar zij heeft haar baan in Nederland opgezegd en haar toekomst is in daarom onzekerder. De kinderen gaan naar een Internationale school en zullen nieuwe vrienden moeten gaan maken. Gelukkig hebben we een half jaar de tijd gehad om ons hierop voor te bereiden en hebben we veel support gehad van familie, vrienden en collega’s. Natuurlijk is het niet leuk om afscheid te nemen van je familie en vrienden, maar het enthousiasme over onze nieuwe avontuur in Uganda overheerst dit bijna altijd.
Het afgelopen half jaar hebben we ons bezig gehouden met alle voorbereidingen voor onze emigratie. We hebben allemaal inentingen gehad, onze spullen uitgezocht, security training gevolgd, huurders gezocht, afscheidsfeestjes georganiseerd, woonruimte gezocht, op afstand een schoolkeuze gemaakt etcetera. Mede door de corona hebben we onze verhuizing moeten uitstellen en kregen we pas 3 dagen voor het geplande vertrek de definitieve toestemming om te vertrekken. De eerste twee weken hebben we in een hotel in quarantaine gezeten en daarna is ons nieuwe avontuur echt begonnen.
Voordat ik bij ZOA startte heb ik 10 jaar in de accountancy gewerkt. Door mijn achtergrond als registeraccountant heb ik veel ervaring opgedaan in veel verschillende branches. Daarnaast ben ik enorm blij met de tweeënhalf jaar ervaring op het hoofdkantoor van ZOA als Project Controller van onder andere Uganda. De overgang vanuit de commerciële wereld naar een INGO als ZOA was groter dan ik vooraf had ingeschat. In plaats van zoveel mogelijk winst maken, zoveel mogelijk declarabele uren schrijven of zo min mogelijk belasting betalen zijn er nu hele andere doelen belangrijk. Hoe kunnen wij met elkaar de meest kwetsbare mensen in deze wereld helpen? Anderzijds moet het geld wat wij ontvangen van alle donoren zo goed mogelijk worden besteed en is het mijn rol om hier ook met een kritische en zakelijke blik naar te kijken. In dat opzicht is de nieuwe baan een geweldige mix van deze werelden.
Het mooie aan ZOA is dat al het personeel enorm intrinsiek gemotiveerd is voor het werk wat we doen. Mijn eerste maanden waren daarom als een warm bad. Ik voel me vereerd om met zo’n enthousiaste en ervaren groep collega’s te mogen samenwerken, om de wereld een stukje mooier te maken. Het meest zie ik uit naar het samenwerken met mijn Ugandese collega’s. Ruim 95% van mijn nieuwe collega’s is Ugandees en ik hoop heel veel van hen te mogen leren – en zij hopelijk ook een beetje van mij.