Ik was 36 toen ik mijn testament liet opstellen. Dat is jong, maar van dichtbij heb ik meegemaakt dat een kennis op 32-jarige leeftijd is overleden. Toen zag ik hoe belangrijk het is om je wensen te hebben vastgelegd. Gewoon, voor het geval dat er iets onverwachts gebeurt. Ik vind het een fijn idee dat ik op deze manier mijn nabestaanden ontlast. Het zijn toch erg persoonlijke keuzes, die zij dan voor me zouden moeten maken. Ik ben single en vind het daarom extra belangrijk daar zelf over te beslissen.
Het zijn hele persoonlijke keuzes, die een ander niet zomaar voor mij kan maken
Ik voel veel verbondenheid met de kwetsbare mensen voor wie ZOA zich inzet. Zelf heb ik ook een moeilijke periode gehad waarin ik in gastgezinnen verbleef. Ik kan het eigenlijk niet vergelijken, maar vluchtelingen hebben niets meer en ik herken de onzekerheid – geen eigen plek hebben en onzeker zijn wat de toekomst brengen zal.
Gedurende het proces had ik veel contact met ZOA. Ik had veel vragen: hoe moet ik mijn wensen verwoorden, wat zijn de mogelijkheden? Kun je een land of project kiezen?
Ik heb ervoor gekozen ZOA te laten beslissen waar het geld aan besteed wordt, ik vertrouw erop dat het goed terechtkomt. Als ik mijn wensen nog eens aanpas, wil ik daar misschien een iets concretere invulling aan geven. Traumaverwerking voor vrouwen en kinderen vind ik bijvoorbeeld een belangrijk onderdeel van ZOA’s werk, wat altijd nodig zal blijven.
Ik vind het mooi dat 91% van het geld besteed wordt aan de doelgroep. Bij veel organisaties ligt dat percentage lager. Nu mijn nalatenschap is afgerond, vind ik het een fijn gevoel te weten dat het in orde is. Dat geeft me veel rust en zekerheid!
