'Tijd is een geschenk - gun het ook een ander'

Tijd als geschenk

In het boek Brieven uit de hel van C.S. Lewis legt een ervaren duivel zijn jonge neef uit hoe je christenen van hun geloof kunt afhouden. Zijn advies: laat hen geloven dat ze eigenaar zijn van hun tijd. "Laat een mens het gevoel hebben dat hij iedere dag begint als wettig eigenaar van vierentwintig uren", schrijft hij. "Terwijl de man zelf niet één momentje tijd kan produceren of vasthouden. Alle tijd ontvangt hij puur als geschenk." Die woorden zetten me aan het denken. Want hoe vanzelfsprekend vinden wij tijd? We plannen, vullen agenda’s, stellen deadlines. In Nederland lijkt tijd vooral iets om te beheersen.

Verandering vergt geduld

In mijn werk bij ZOA houd ik me bezig met de politiek. Vol spanning kijk ik naar de aankomende Tweede Kamerverkiezingen. In de wandelgangen van Den Haag lijkt tijd juist schaars. Coalities wisselen, debatten razen voorbij en de focus ligt vaak op de korte termijn. Hoewel alle partijen nu grote dingen beloven, vraagt échte verandering om geduld, om volhouden. Systemen verander je niet met een quick fix.

Gun het een ander

De verleiding om in kortetermijnoplossingen te denken is groot. In de politiek, maar ook in ons eigen leven. We willen resultaat zien, liefst vandaag nog. Maar wie gelooft dat tijd een geschenk is, weet ook: het is niet van onszelf. We bezitten het niet, we ontvangen het van een goede Gever. En juist daarin ligt een oproep voor ons. Hoe gunnen wij anderen tijd? Hoe doen we dat in onze woonplaats, in ons stemgedrag, in onze portemonnee?

In Uganda leerde ik iets wat ik hier snel vergeet: we hebben de tijd niet in eigen hand. De tijd is ons gegeven - om ook anderen te gunnen.