Skip to main content
Stieneke van der Graaf

'Ellende heeft niet het laatste woord'

‘Zorgvuldig en vasthoudend’ werd ze genoemd bij haar afscheid als lid van de Tweede Kamer. Stieneke van der Graaf weet wat volhouden is. Naast (waarnemend) burgemeester van Weststellingwerf (Friesland) is ze actief in het straatpastoraat in Groningen én lid van de Raad van Toezicht van ZOA. "Ik bid dagelijks voor vrede en recht in deze wereld."

Bezoek aan Ethiopië

Als kersvers lid van de Raad van Toezicht (RvT) van ZOA bezocht Stieneke begin dit jaar de regio Tigray in Ethiopië. "Dit bezoek heeft diepe indruk op mij gemaakt. De veerkracht van de mensen is enorm, ook van lokale ZOA-medewerkers. Tijdens de oorlog konden ze niet weg. Met gevaar voor eigen leven en zonder salaris (omdat er geen geldverkeer mogelijk was tijdens de oorlog, red.) bleven ze hulp verlenen aan de getroffen bevolking – waar ze zelf ook toe behoorden."

In scholen en andere tijdelijke opvangplekken sprak ze met ontheemden – gezinnen waar vaders waren omgekomen en vrouwen afschuwelijke dingen hadden meegemaakt. ”Ik vond het bemoedigend om te zien dat ZOA shelters bouwt, zodat schoolgebouwen weer voor onderwijs gebruikt kunnen worden en kinderen weer naar school kunnen. Dit is cruciaal voor het herstel en het opbouwen van een hoopvol perspectief.

Emoties

Ondanks het onbeschrijfelijke leed en de verwoesting in Tigray geeft niemand op, zag Stieneke. "Er is een sterke wil om door te gaan met leven, om het land weer op te bouwen. Ik zag sterke onderlinge solidariteit; ontheemden worden als ‘broeders en zusters’ gezien, niet als vreemdelingen. Lokale medewerkers, vaak zelf getraumatiseerd, vinden kracht en trots in hun werk voor ZOA en het bijdragen aan de opbouw van hun land. Ik proefde ook intense dankbaarheid, bijvoorbeeld voor herstelde watervoorzieningen waarmee levens gered zijn."

Tigray

Hoewel ze zichzelf beschrijft als ‘van nature een hoopvol mens’, zakt ook bij Stieneke de moed wel eens in de schoenen. "Terwijl ik in Ethiopië was, werd het nieuws bekend dat de Verenigde Staten gingen ging stoppen met USAID. Van regionale hulpverleners hoorde ik wat de gevolgen zouden zijn, en dat dit alleen al in Ethiopië miljoenen vluchtelingen zou treffen. Dat raakte me diep. Ik ben toen het gesprek uitgelopen om weer op adem te komen. Dit was niet de goede plek om mijn emoties te laten zien."

Benieuwd naar het hele gesprek?

Beluister hier de podcast met Stieneke