Niet alleen wanhoop en verbittering
Het levensverhaal van Naomi eindigt niet in pure wanhoop en verbittering. Er zijn mensen om haar heen, die haar zien en helpen. De liefde van Ruth die niet opgeeft en heel praktisch voor eten zorgt. De zorg van familielid Boaz, die zich verantwoordelijk weet voor Ruth en Naomi. Aan het eind van het verhaal wiegt Naomi haar kleinzoon in haar armen. Een teken van hoop, dat het leven verder gaat.
Nee, de bitterheid, het verdriet en het verlies kunnen we niet wegnemen of oplossen. Maar laten we luisteren naar de verhalen van Hawa en Ekhlas, en zoveel andere Sudanese vrouwen. Laten we alles doen wat mogelijk is, om hun levens niet te laten eindigen in rouw en wanhoop. Heel praktisch, zorgen voor eten, onderdak, hulp bij terugkeer zodat het leven verder kan gaan. En laten we bidden, dat deze vrouwen liefde ervaren, dat er opnieuw ruimte mag ontstaan voor hoop.
Sinds het uitbreken van de oorlog in Sudan in 2023 is het leven van miljoenen mensen volledig ontwricht. Steden liggen in puin, vele families zijn op de vlucht en afhankelijk van hulp. Twee jaar na het uitbreken van de oorlog is de nood onverminderd groot. Samen willen we de mensen in Sudan niet opgeven. Help jij ook mee met een gift?