Als u al deze vergeten crises ziet, waar haalt u dan de hoop vandaan dat er vrede op aarde komt?
“Dat is een uitdagende vraag, want in deze wereld zien we langdurige conflicten die maar niet opgelost worden. Als buitenstaander denk je: hoe moeilijk kan het zijn, los het gewoon op. Maar men blijft steeds met de beschuldigende vinger naar elkaar wijzen. Dit laat ons zien hoe kostbaar, maar ook hoe kwetsbaar vrede is – en hoe onmogelijk vaak te bereiken. Daar zit onze menselijke schuld en onmacht.
Maar er zit ook een andere kant aan vrede in de Bijbel: je kunt altijd ergens beginnen. Heel kleinschalig. Moeders die met elkaar bidden. Herders en boeren die met elkaar aan tafel gaan. Er zijn heel veel van dat soort kleine initiatieven die de kranten niet halen, maar wel degelijk vrede zaaien zonder dat het per se uitgroeit tot een grote boom van volmaakte vrede. Maar het is er wel. Het geeft een doel en het laat zien dat zelfs het kleinste niet vergeefs is in de Heer.”
