Kerst in Sudan

Marije Sas over kerst in Sudan

Een schakel voor hen die geen plaats hebben

Honderdduizenden mensen in Sudan hebben door overstromingen of geweld geen huis meer. Geen plaats, omdat ze letterlijk geen stoel en geen tafel hebben om aan te zitten. Hoe vier je kerst in een land als Sudan? En wat doet ZOA voor mensen die geen plaats hebben in het land? De Nederlandse Marije Sas vertelt.

December. Sinds wij voor ZOA in het buitenland wonen, ziet die maand er voor ons heel anders uit. Van een uitbundig versierde boom, een uitgebreid kerstdiner en een winters wandelingetje met de familie is geen sprake meer. Wij brengen de feestdagen nu in alle rust door, alleen met ons eigen gezin. In het zonnetje.

Als ik heel eerlijk ben, vind ik het prima zo. Ik krijg altijd een beetje de zenuwen van Kerst en Oud & Nieuw. December staat in het teken van warmte en gezelligheid, maar wat mij betreft ook van stress en drukte. In de winterse kou, waar ik helemaal niet van houd.

Kantine

We staan stil bij de geboorte van Jezus, dat wel. En op 31 december sluiten we bewust het oude af, om het nieuwe te beginnen. Ik vind het leuk om, eerst in Liberia en nu in Sudan, de feestdagen heel anders in te vullen dan we altijd deden.

Zo zijn we in Liberia op Eerste Kerstdag een keer een roadtrip gaan maken. Midden in rural Liberia kwamen we een leegstaande rieten hut tegen. Het leek net een kerststal. We zijn daar gestopt om met elkaar te lunchen en het kerstverhaal te lezen. ’s Avonds overnachtten we in een mijnwerkersstadje aan de andere kant van het land. De dag erna zouden we daar in de buurt gaan hiken. Ons kerstdiner was in de kantine van de mijnwerkers, onder fel verlichte tl-buizen. Ik vond het geweldig!

Vorig jaar was het onze eerste decembermaand in Sudan. We reisden af naar buurland Egypte en aten op Eerste Kerstdag een pizza in een shopping mall in Cairo. Naast een reusachtige, prachtig versierde kerstboom, dat gaf wel wat extra sjeu. Online keken we de kerstdienst.

Wat een luxe, dat we de feestdagen zo geheel op eigen wijze kunnen vormgeven. Hoeveel mensen zouden niet graag aan een volle kerstdis willen zitten, maar brengen de feestdagen in eenzaamheid door. Voor hoeveel mensen is er überhaupt geen dis, omdat ze op de vlucht zijn.

Ter Apel

Er zijn nog nooit zoveel mensen op de vlucht geweest als nu. Is het niet door overstromingen, dan wel door oorlog of ander natuurgeweld. Voor zoveel mensen is er momenteel geen plaats. Kijk naar de problematische situatie in Ter Apel. Kijk naar de honderdduizenden mensen in Sudan, die door overstromingen of geweld nu geen huis meer hebben. Geen plaats, omdat ze letterlijk geen stoel en geen tafel hebben om aan te zitten.

Het beroemdste Bijbelverhaal over mensen voor wie geen plaats was, gaat denk ik wel over Jozef en Maria. Er was geen plaats in de herberg en ze belandden in een stal. Misschien niet helemaal waar ze op hoopten of wat ze hadden verwacht, maar uiteindelijk kwam het goed. Omdat er een Voorziener was die hen gaf wat ze nodig hadden. Ook nu, 2000 jaar later, wil onze Voorziener zorgen voor hen die op zoek zijn naar een plaats.

Wij mogen daarin een schakel zijn. Als mens, soms door letterlijk ons huis te openen of door te geven: geld, spullen, tijd, aandacht of gebed. Of als organisatie, door voor onderkomens en voorzieningen te zorgen, zodat mensen een veilige plaats krijgen.

Tukuls

In Sudan bouwt ZOA op dit moment tukuls in vluchtelingenkampen in het oosten van het land. Dit zijn semipermanente onderkomens voor vluchtelingen die al langer in het land zijn en niet meer in tenten kunnen wonen.

Op diverse plaatsen in het land wonen verschillende groepen mensen door conflicten nu in één gebied. Ook hier is ZOA een schakel, door mensen te helpen hun conflicten zo lokaal mogelijk op te lossen en er een plaats kan zijn voor iedere groep.

Laten we, juist in de decembermaand, kijken waar en op welke manier wij een schakel mogen zijn voor mensen in nood. Of je nu in een mall zit met een pizza, aan een overvolle kerstdis of op een andere manier de feestdagen doorbrengt. Laten we, ieder op onze eigen manier, helpen een plaats te geven aan hen die geen plaats hebben op dit moment.

Marije Sas woont, schrijft en zorgt voor haar kinderen in Khartoum. Ze is getrouwd met Harmen, directeur voor ZOA in Sudan.

Voor miljoenen mensen op de vlucht is er geen plaats. Dat aantal neemt als gevolg van onder meer klimaatverandering en nieuwe conflicten alleen maar toe. Investeren in goede opvang in de regio is dan ook cruciaal om vluchtelingen een plaats te bieden. Help je mee met een gift?

Toon je bewogenheid met mensen op de vlucht

Voor € 32 geef je een gezin op de vlucht al een noodpakket om 2 weken lang voedzame maaltijden klaar te maken. Help je mee? Je kunt ook als bedrijf of kerk een gift geven.