In het noordwesten van Zuid-Sudan ondersteunt ZOA-medewerker Else Lotte Faasse op dit moment de voedseldistributie in het land, nu er een hongersnood dreigt. “Mensen hebben dringend voedsel nodig, zeker met de toenemende vluchtelingenstroom. Velen van hen zijn vel over been.”
Else Lotte werkt voor zOA in Zuid-Sudan
In het noordwesten van Zuid-Sudan, waar Else Lotte Faasse momenteel werkt voor ZOA, is een grote instroom van mensen uit Sudan, die de oorlog daar ontvluchten. Velen van hen zijn Zuid-Sudanezen, die ooit vluchtten naar Sudan en nu noodgedwongen terugkomen naar hun thuisland.
“Begin dit jaar gingen de alarmbellen af voor een hongersnood”, vertelt Else Lotte. “Door mislukte oogsten van het afgelopen jaar, droogte en overstromingen, maar ook de enorme vluchtelingenstroom, zitten tienduizenden mensen zonder voedsel. Helaas kunnen we niet iedereen helpen.”
Else Lotte helpt in de regio met het uitdelen en coördineren van voedselpakketten. Zo ook in het dorpje Peth. “Vandaag komen zo’n 706 gezinnen uit dit dorpje en omstreken hier hun pakket ophalen. We werken hard om de pakketten zo snel mogelijk mee te geven.”
Ze vertelt: “Met één pakket kunnen de gezinnen weer even vooruit. Ze krijgen best wat voedsel mee naar huis. Zo zit er bijvoorbeeld 50 kilogram aan meel in. Daar kunnen ze de komende maanden van eten.”
Volgens haar is dat ook nodig in deze tijd. “De oogst is nog niet binnen en de reserves van de vorige oogst zijn op. Zo kunnen ze deze moeilijke periode overbruggen. Ondertussen zijn mensen nu dus druk bezig met het bewerken van hun land, zodat ze na dit moeilijke seizoen hopelijk kunnen eten van een geslaagde oogst.”
Ze beschrijft hoe zo’n distributie in zijn werk gaat. “Bij de registratie krijgen gezinnen die in aanmerking komen voor een pakket een cashcard mee met persoonlijke informatie en wordt hun vingerafdruk afgenomen. Als de trucks dan komen, volgt er een verificatieproces van de mensen die zo’n card hebben.”
Else Lotte en haar collega’s checken dan of de mensen met een cashcard ook echt bij die kaart horen en controleren de vingerafdruk. “Als alles klopt, dan kunnen ze naar de vrachtwagen. Daar helpen mensen om de pakketten op de goede plek te brengen.”
Ze vervolgt: “Als ze hun voedsel hebben, wachten ze op vervoer. Je ziet veel mensen die lopend onderweg zijn met de pakketten naar hun dorp. Mensen die genoeg geld hebben, kunnen samen met anderen uit de gemeenschap een auto, truck, motor of fiets delen. Die wordt dan vervolgens volgeladen met voedsel en mensen. Ook ezels en houten karren worden gebruikt.”
Ze legt uit dat ZOA streng selecteert op wie wel en niet een pakket nodig hebben. “De vraag is helaas groter dan wat we kunnen bieden. Dat zorgt ervoor dat we mensen die geen onderdeel zijn van het project ook niet kunnen helpen. Toch komen er mensen die niet geregistreerd zijn. Ze wachten de hele dag in de hoop dat ze misschien toch kunnen registreren of dat er iets overblijft. Sommigen zijn pas later gearriveerd en hebben daardoor de registratie gemist.”
Met hen moet Else Lotte dan in gesprek. “Je moet uitleggen dat je wel wil helpen, maar dat dat op dit moment niet kan. Dat is echt moeilijk, want als je hier bent dan kijk je mensen in de ogen en heb je er een gezicht bij.”
Zo kwam ze in gesprek met Aregina, een jonge vrouw die ook hoopte op voedsel. Else Lotte legde haar de situatie uit. “Ze snapte wat ik vertelde en ging weg. Toen ze opstond, keek ze me aan en zei ze: ‘Vergeet me niet, hè?’ Dat raakt me.”
Het verhaal van Aregina is niet uniek. “Ruim 40.000 mensen komen om van de honger als we niks doen. En dat zijn de allerergste gevallen. Ik zie mensen die vel over been zijn. Bij hen vraag ik me af: ‘Ben jij er volgende week nog wel?’ Noodhulp is dringend nodig.”
Samen kunnen we mensen als Aregina helpen. Voedsel is nu het belangrijkste. Help je mee met een gift?